dosya : the bellflower bunnies

     benim çok çok sevdiğim bir çizgi diziydi. fetö propaganda kanalı yumurcak tv'den hatırlıyorum. gerçekten niş bir yapımdı. yumuşak bir dokusu vardı. her yaştan izlenebileceğini düşünüyorum. tabi daha alt yaş çocuklara hitap eden bir projeydi nihayetinde ama sakinleştirici bir yönü de olduğunu düşünüyorum.

    bu fransa-kanada ortak yapımı çizgi film, "la famille passiflore" adlı çocuk kitaplarından uyarlanmış. başrolde beş sevimli tavşan kardeş var: periwinkle, poppy, violet, mistletoe ve dandelion. onların maceraları, doğayla iç içe, samimi ve öğretici bir yolculuk sunuyor. zaten hepsinin isimlerinin bir çiçek ismi olması, ve hepsinin kendilerine has karakteristik özelliklere sahip olması işi ayrı bir noktaya taşıyor. babaları bramble ağabey ve sürekli örgü ören zinnia hala karakterleri de işin cabasıdır. ayrıca ek sekanslarda gözüken iki tane de fare vardır ki, genelde bu tavşanlar ne yaparsa onu taklit eden şeyler yaparlar, ya onların yaşadığı duygulara benzer şeyler yaşadıkları mini sahneleri gösterilir.

    çizgi filmlerde genellikle keskin iyi-kötü ayrımı olur. ama "the bellflower bunnies" bunu çok fazla kullanmaz. elbette tehditler var; mesela tilkiler ya da başka yırtıcılar. ama asıl mesele, tavşan kardeşlerin birbirine duyduğu güven ve zorluklar karşısında pes etmeyişleri. bu, aslında hayatta da sıkça karşılaştığımız bir durum: sorunlar her zaman olacak, ama önemli olan onlara nasıl karşılık verdiğimiz.

    her bölüm bir fotoğraf albümüne baktıkları sekansla başlar. bu zıpır ailemiz, bütün maceralarını fotoğraflamıştır. her bir fotoğraftan da flashback çıkacak bir hikaye fırlar. bu fotoğrafları da kim çeker hiç bilmiyorum çünkü hepsi kadrajda olurlar genelde. her bölüm papyonuyla gördüğümüz baba bramble ağabey, bütün olayları içinde bulunmasa bile fena halde hatırlar vaziyettedir. genelde bir sorun çözücü değildir, çocukları akışına bırakır. kendileri pişsin diye izler. işine gelince de babalık taslar. evin annesinden haber yoktur, zinnia hala isimli bir yetişkin vardır çocukları koruyup kollar. neticede ne kadar haladır o tartışılır. küçüklükten beri, bramble ile aslında bir aile bağı olmadığını daha çok bir yasak aşk döndüğünü düşünürdüm. yani finalde sanki eşi gibi davranıyor bramble, zinnia'ya... ancak çocuklara bir hala modeli tanıtılmış. hatta belki de bizim çeviride bir hala muhabbeti var. işin özünde bir üvey anne şekli bir olabilir. bramble hoca entelektüel takılmaya çalışan ama özünde pısırık bir adamdır. bu konuda da çocuklardan çok şey saklayabileceğini düşünürdüm hep. 

    fareler, genelde bütün aktivitelerde bir taklit unsurudur. kardeşler ne yaparsa, o an fareler de onun mini bir versiyonunu yaparlar. ancak hiçbir zaman beceremezler. bir de sürekli diplerindelerdir, tavşan tayfa asla fark edemez mesela... bence fark etseler ilaçlayıp sonlarını da getirirler. özenti hayatın da bir limiti olmalı değil mi? bu tavşan tayfada bir de havuç takıntısı vardır mesela. sanki adidas logosu, nike logosu gibi kıyafetlerinin bir yerinde bir havuç sembolu görürüz. hatta bu bazı ev eşyalarına da yansır, sanki havuç sembolu bir markadır ve her şeyde onun mühürü bulunur. ya da eşyaların veya kıyafetlerin tavşanlara ait olduğuna dair bir simge, damga, işaret gibi bişi olabilir. çok dikkatimi çekerdi her yerden havuç fırlaması. 

    yan karakterlerde ise bir sevimlilik kaygısı güdülmez. kocaman gagalı sarhoş bir leylek de olabilir, kocaman gövdeli bir kokarca da... mesela büyük bir karga varsa kesin o kötü karakterdir. bu sevimsiz yetişkin hayvan türlerinde genelde bir üçkağıtçılık olur. tavşan tayfa da her seferinde kanar, bir yerden sonra işe uyanırlar. tüm bu süreç bittiğinde de, baba bramble; "benim sayemde eheh" modlarına girer. ancak hiç hatırlamıyorum ki çocuklara; "dikkatli olun" dışında bir hayat felsefesi yüklesin...

    giyim tarzları çok güzeldir bu arada. çok klasik ama özenli elbiseler giyerler. çizimlerden olsa gerek, giydikleri şeyler çok tatlı gözükür. mesela evlerindeki bahçede elbette ki havuç yetiştirirler. havuç üretimi çok kritiktir. bir sorun çıkarsa baba bramble kafayı yer. ayrıca hobi olarak da, zinnia ile millete yardıma koşarlar. sürekli de çocukları evde tek bırakırlar. bir sorun olduğunda da ah vah ederler. çocuklar her bölüm bir çıkmaz yaşarlar, ancak günün sonunda özür dileyebilme erdemini gösterebilirler. neticede masumlardır, ancak bir konuda şahsi çıkar öğrendikleri an durumu idare edemezler ve bu da karmaşa yaratır. başlarını belaya sokma konusunda özel zevkleri vardır. bir gün huzurlu bir bölüm izletmemişlerdir. sayısız ölüm, kaza, kaçırılma, felaket tehlikesi geçirmelerine rağmen finalde hep bir arada kalmayı başarmışlardır. 

    o tatlı jenerik müziği ne zaman aklıma gelse zevkten keyifleniyorum. bugün bile sakinleşmek için kullandığım ritüellerden, öyle dinlendirici bir çizgi filmdir ki insan yormadan kafasını resetler bırakır. bu kadar tatlı bir yapım olması o açıdan harika. tabi konuya çok kaptırırsak zibilyon tane mantık hatası vardır. ben yine de, bir bölümde gördüüüm iki ayağı üstünde yürüyen kaplumbağa ağabeyi de çok sevmişltim. köyün yardımlaşma derneğinin iki üyesi bramble ve zinnia, millete yardım ediyoruz ayağına özel işler için uzaklaşıyor da olabilir, bu kadar yardım sevdası insana kafayı yedirtir bence... 

    türkçe ismiyle; "uzun kulak ailesi.." benim için harika bir yapımdı. yapımcılara selam olsun. favori karakterim elbette ki; "periwinkle" kardeşimdi.. çok cesur çocuktu ona da selam olsun...

    bu da aklımdaki başka bir meseleydi işte.